“İnsan canlıyken kendinden bile çok önemsiyor camdan yapılma hayalleri. Sanki aynalardaki yansımalar kendininmiş gibi düşünüyor. Bu aldanışa kapılan her insan, kendinden önce bir-çok kişinin yatağı olmuş sıradan bir tabutta öğrenecek işin aslını. Ancak sorun şu ki; ışık orada asla yanmayacak. Tek aynası ise dünya hayatı. Hayatı ve kendini fazlaca önemsediği için pişman olacak. Yeni bir sorun daha peydah olacak hiç-yoktan. Günahlardan, tabutlardan…”
// “Kütür-Küfür-Karala:6” – Fatih Boyacıoğlu
