“Güzel bir kadın gördüğünde aptallaşıyor insan. Arkadaşlarınla yarış yaparken kaç kez rezil oldun kim bilir? Okul bahçesinde koşuştururken yere kapaklanabilme ihtimalin de var bazen. Mesela sevdiğini bekliyorken sokağın başında, tam sana doğru gülümseyerek koşturmaya başlayacakken kafasına bir futbol topu isabet edebiliyor. Nereden geldiğini anlayamıyorsun. Karşıdan karşıya geçerken bir motorsiklet aynasına taktırabiliyorsun omuzunu. Okul öncesi sessizlik gibi usluca yaşıyorsun hayatı. Üstelik etrafındaki herkes yakasını silkiyorken senden. Bildiğini sandığın bir soruya parmak kaldırıp, cevabı söyleyemediğin olmadı mı hiç? Benim oldu.
Biliyorum, çocukluk ettim ben, büyüyerek.”
// “Kütür-Küfür-Karala:7” – Fatih Boyacıoğlu
