Bedenimin hiç gitmediği yerleri,
Beynim nereden biliyor ki çekmiş fotoğrafını.
Bedenimin kanına beynim giriyor besbelli,
Peki zihin dediğin burada ne oluyor?
Gitmek istiyor zihin,
Silmek istiyor beyin.
Susmak istiyor akıl,
Kalmak istiyor beden.
Her gece her gece olmaz ki,
Uçak mı dayanır bilet mi.
Yoruldum artık insek mi,
Gitmediğim yerlere gitmekten bıktım artık.
Yazarı: Fatih Boyacıoğlu
Benim de ömrüm yollarda geçti,
Hep birileri yolu gösterdi.
Hiç tereddüt etmedim giderken,
Kimse otobüsün önünü kesmedi.
Son dakikasına kadar bekledim,
Bana doğru sallanan bir el göremedim.
Hep ağlamaklı oldum,
Yine de otobüsten inmedim.
Alıştım otogarlara,
Kaynaştım yolcularla.
Hiç kimseye gülemedim,
İnemedim otobüsten molalarda.
Hep kalkış noktasındaydı aklım,
Vardığım yere geldiğimi anlayamadım.
Çoğu kez indirmiştim ya seni otobüsten,
İşte bu yüzden baktım baktım ağladım.
Yazarı: Fatih Boyacıoğlu
Yeni bir sigara yakarak başlıyor,
Bu yazıdaki esrarengiz yolculuğum.
Nereye varacağı aslında belli,
Mühim olan nasıl başladığı.
Neler yazsam, neler çizsem,
Biliyorum, yine sana varacağım.
Hatta ne istesem ve ne düşünsem,
Seninle uykuya dalacağım.
Sabahı zaten sorma bana,
Sensiz gün-yüzüm yok ki.
Olmasanda yanımda,
Unutmuyorum her gece fısıldadığın hikayeyi.
Efkarlıyım ve hüzünlüyüm yine,
Hiç sevmezsin sen bendeki depresifliği.
Yine de yapacak birşey yok,
Sevsem de, üzülsem de;
Değiştiremiyorum kendimi.
Aslında benden ziyade,
Değiştirebilsem keşke seni.
Bana bakışını, anlayışını,
Hatta bu yolculuğa başlayışını.
Sen hani bende yoksun ya,
Diyorum hani bu dünyada olmasaydın?
Bilmeseydim yaşadığını,
Şu anki kahrıma kaç kahır damgalanırdı?..
Ve şimdi söndürürken sigaramı,
Son cümlelere yaklaşırken;
Haykıyorum sanki kurşun kalemle,
Beni en başından beri yanlış anladığını..
Yazarı: Fatih Boyacıoğlu
